Mooie verhalen met lelijke gevolgen. Extreemrechts en de klassieke oudheid

Onder druk van toenemende bezuinigingen in zowel het middelbaar als het hoger onderwijs proberen oudheidkundigen al decennia te bewijzen dat de studie van uitgestorven beschavingen, dode talen, en canonieke teksten van dead white men de moeite waard is. Maar sinds een paar jaar komt het bewijs van de relevantie van de Griekse en Romeinse oudheid uit een onverwachte hoek: een extreemrechtse (vooral Amerikaanse) internetcoalitie van racisten, neonazi’s, seksisten en islamofoben gebruikt antieke teksten als legitimatie voor haar ideeën. Auteurs als Seneca en Marcus Aurelius gelden als rolmodellen voor mannelijkheid en rationaliteit, Ovidius’ poëzie zou bewijzen dat vrouwen al tweeduizend jaar lang hetzelfde zijn, en de val van het Romeinse Rijk zou aantonen dat het culturele zelfmoord is om vluchtelingen toe te laten. Dat deze onverhoopte relevantie van de klassieken ook Nederland niet onberoerd laat mag sinds de Provinciale Statenverkiezingen niet langer verrassen. Classicus Rik Peters pleit, met Donna Zuckerberg, voor een strijdbare oudheidreceptie.