Gastvrijheid, gelijkheid en intimiteit in een unheimische wereld
Als iets het moderne denken kenmerkt, dan is het wel een verlangen naar zuiverheid. Dat streven is echter een illusie – zo’n oorspronkelijke zuivere staat van zijn heeft nooit bestaan – en bovendien uitsluitend: het is veelal de (witte, mannelijke westerse) mens die bepaalt welk leven als ‘zuiver’ geldt. In het tijdperk van het antropoceen zullen we moeten leven in en met een beschadigde, unheimische wereld en ons open moeten stellen voor het onwelkome, onwelgevallige en vreemde, betoogt Lisa Doeland aan de hand van Rebecca Tamás' Strangers.