Op zoek naar een eigen stem
‘Se souvenir ensemble onderscheidt zich van alle boeken die ik over de Shoah ken. Er komt geen nazi in voor, het Kwaad heeft geen gezicht, het kamp is nauwelijks meer dan een abstractie, niet meer dan een vage herinnering van een vierjarig meisje.’ Henk Pröpper is diep geraakt door de dialoog tussen moeder en zoon Evelyn en Claude Askolovitch. Pröpper omschrijft hun werk als herinneringskunst, juist door het haperende gesprek en het wederzijdse luisteren, ook naar wat verdrongen en mogelijk vervormd is.