De uitgeverij als vluchtheuvel
Het is een opvallend en op het eerste gezicht onlogisch gegeven dat enkele van de meest succesvolle literaire uitgevers in de afgelopen eeuw ballingen waren, vreemdelingen die vrijwillig of onvrijwillig van elders kwamen en zich in een nieuw land ontpopten als spreekbuis voor belangrijke auteurs en hun boeken. Dat is onlogisch, omdat je immers zou verwachten dat een uitgever het in het bijzonder moet hebben van een wijdvertakt netwerk in het literaire milieu van een land, dat hij een grote locale (talen)kennis nodig heeft die hem in staat stelt om de beste nieuwe schrijvers te herkennen en dat hij vertrouwd moet zijn met de commerciële en publicitaire mogelijkheden van de markt waarop hij actief is. Maar er zijn nogal wat voorbeelden die deze veronderstelling ontkrachten.